Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Δρ Βλαδίμηρος - Τα πλοία + Απάθεια (demo - free download)



Ένα τραγούδι που έγραψα το 2007 "τα πλοία" και ένα ποίημα που το έγραψα χθες την "απάθεια", τα παντρεύω σε ένα κομμάτι.
Ηχογραφημένο στο σπίτι, σήμερα 23 Δεκεμβρίου 2014.
Τη μουσική, τους στίχους, το ποίημα, την εκτέλεση και την ηχογράφηση τα έκανα μόνος μου.

(παρακάτω παραθέτω λινκ για δωρεάν κατέβασμα)

Στίχοι:

Κοιτάζω τα πλοία που σκούριασαν μεσ το λιμάνι
Σαν πολιτεία γκρίζα που βουλιάζει
Τα πρόσωπα που κατοικήσανε μεσ την καρδιά μου
Και κλέψανε κάτι λίγο απ τα όνειρά μου

Θυμάμαι κι ονειρεύομαι τις νύχτες που δεν κοιμάμαι
Εικόνες και ξοδεύομαι στις ώρες που δεν περνάνε

Περνάνε τα χρόνια στις πλάτες μας σαν τα τρένα
Και μεις υποκρινόμαστε τα φρένα
Στιγμές της αγάπης και ανάμνησες του πόνου
Σωριάζονται στην άσφαλτο του χρόνου

Ταξίδια που δε γνώρισα να μην ξεκινήσω φοβάμαι
Ζωή μου πόσο σ αγάπησα, δεν ξέρω και μη με ρωτάτε

Στους δρόμους οι μέρες κι οι νύχτες μας κρυψώνες
Γίναν οι σκέψεις μπόρες και κυκλώνες
Γκρεμίζουν το χθες και χτίζουνε λίγο πιο πέρα
Και ξανακάνουνε τη νύχτα μέρα

Θυμάμαι κι ονειρεύομαι τις νύχτες που δεν κοιμάμαι
εικόνες και ξοδεύομαι στις ώρες που δεν περνάνε
Ταξίδια που δε γνώρισα να μην ξεκινήσω φοβάμαι
Ζωή μου πόσο σ αγάπησα δεν ξέρω και μη με ρωτάτε

............................

Απάθεια

Οι καμπάνες χτύπησαν τρεις
Τα πάντα γύρο σκοτάδι και υγρασία
Παγωνιά
Κι όμως νιώθω ένα ζεστό συναίσθημα, σαν αεράκι στοργής να τρυπώνει στην άθλια κάμαρά μου
Ίσως να είναι η φαντασία μου σκέφτηκα
Να την οδηγεί αυτή η λαχτάρα που έχω μέσα μου
Η λαχτάρα για ζωή
Ναι!
Να ζήσω κι εγώ
Να ζήσουμε κι εμείς

Μα δεν κρατάει πολύ
Γρήγορα έρχεται το πρωί
Και είμαι αναγκασμένος
Να αντικρίζω πρόσωπα
Τα πρόσωπα των γύρων μου
Τα γνωστά και τα άγνωστα
Τους περισσότερους κατσούφηδες και σκεπτικούς
Και κάποιους να χαίρονται
Μα όχι αληθινά
Κλείνοντας τα μάτια τους
Κάπως σαδιστικά
Σ αυτό που γύρο τους συμβαίνει

Απάθεια...

Κι αυτό το πράγμα με τσακίζει
Και πρέπει κάθε μέρα να αντισταθώ
Και να σηκώνομαι ξανά
Να βρίσκω τους ανθρώπους μου
Όσους απέμειναν
Και να φτιάχνουμε μαζί
Και άλλους καθώς να βρίσκουμε
Άσπρους
Κόκκινους
Μαύρους
Μπλε
Και συχνά να πέφτουμε σε τοίχους
Και να γινόμαστε κομμάτια
Θρύψαλα
Και να πρέπει να τα μαζέψουμε
Να τα συνθέσουμε ξανά
Και ξανά μανά απ την αρχή
Κι αυτό ποτέ να μην τελειώνει
Γιατί αλλιώς

Είμαστε νεκροί

Και είναι πιο πολλά τα "και"
Και ακόμα περισσότερα...

Θα μου κρατήσεις λίγη αγάπη για το τέλος;

Στίχοι - μουσική:
Δρ Βλαδίμηρος

Μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από εδώ:
https://soundcloud.com/drvladimir/demo-1






Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Δρ Βλαδίμηρος - Αμφιβόλου ποιότητας χρόνος (demo)



Demo ηχογράφηση στο σπίτι. Παίζω τις κιθάρες, το μπάσο είναι κιθάρα με octaver, τα τύμπανα τα έχω προγραμματίσει στο hydrogen και την ηχογράφηση την έχω κάνει με Ardour, όλα τα προγράμματα από linux ubuntu studio.

Μουσική και στίχοι: Δρ Βλαδίμηρος

Το ανεβάζω σε πρώτη demo εκτέλεση, πρόχειρη και αφού το δουλέψω τελειωτικά θα συμπεριληφθεί στο πρώτο επίσημο προσωπικό άλμπουμ μου, με τον τίτλο "σκουριά".

Στίχοι:

Τον αμφιβόλου ποιότητας χρόνο μου ξοδεύω μαζί σου
Και όταν χαίρεσαι λυπάμαι πολύ, που δε μπορώ να το ζήσω
Καταραμένος για πάντα χλωμός, να μη μπορώ πια να νιώσω
Στου παραλόγου τον κήπο γυμνός και ποιο θεριό να σκοτώσω

Εσύ παιδί της χαράς κι έτσι σε θέλω για πάντα να μείνεις
Πάντα να χαμογελάς και στους ανθρώπους κουράγιο να δίνεις
Για μένα είναι αργά κι αυτό το κρύο μου χει κόψει τα πόδια
Σακατεμένος, τρελός, να πέφτω πάνω στης ζωής τα εμπόδια

Πέτα, ψυχή μου πέτα
Πέτα και βάλε μας φωτιά
Δώσε, ψυχή μου δώσε
Και είν ο κόσμος μια σταλιά

Μ αρέσει να σε κοιτώ καθώς η λάμψη σου φωτίζει τη νύχτα
Αυτή που χρόνια κρατεί, ψυχή και νου φερμαρισμένα στα δίχτυα
Και κάθε λάμψη μικρή να προκαλεί δειλά το χαμόγελό μου
Καθώς ξεχνώ μια στιγμή της φυλακής το σκοτεινό θάνατό μου

Πέτα, ψυχή μου πέτα
Πέτα και βάλε μας φωτιά
Δώσε, ψυχή μου δώσε
Και είν ο κόσμος μια σταλιά



Λειψία, Δεκέμβρης 2014





Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Απάθεια;





 
Οι καμπάνες χτύπησαν τρεις
Τα πάντα γύρο σκοτάδι και υγρασία
Παγωνιά
Κι όμως νιώθω ένα ζεστό συναίσθημα, σαν αεράκι στοργής να τρυπώνει στην άθλια κάμαρά μου
Ίσως να είναι η φαντασία μου σκέφτηκα
Να την οδηγεί αυτή η λαχτάρα που έχω μέσα μου
Η λαχτάρα για ζωή
Ναι!
Να ζήσω κι εγώ
Να ζήσουμε κι εμείς

Μα δεν κρατάει πολύ
Γρήγορα έρχεται το πρωί
Και είμαι αναγκασμένος
Να αντικρίζω πρόσωπα
Τα πρόσωπα των γύρων μου
Τα γνωστά και τα άγνωστα
Τους περισσότερους κατσούφηδες και σκεπτικούς
Και κάποιους να χαίρονται
Μα όχι αληθινά
Κλείνοντας τα μάτια τους
Κάπως σαδιστικά
Σ αυτό που γύρο τους συμβαίνει

Απάθεια...

Κι αυτό το πράγμα με τσακίζει
Και πρέπει κάθε μέρα να αντισταθώ
Και να σηκώνομαι ξανά
Να βρίσκω τους ανθρώπους μου
Όσους απέμειναν
Και να φτιάχνουμε μαζί
Και άλλους καθώς να βρίσκουμε
Άσπρους
Κόκκινους
Μαύρους
Μπλε
Και συχνά να πέφτουμε σε τοίχους
Και να γινόμαστε κομμάτια
Θρύψαλα
Και να πρέπει να τα μαζέψουμε
Να τα συνθέσουμε ξανά
Και ξανά μανά απ την αρχή
Κι αυτό ποτέ να μην τελειώνει
Γιατί αλλιώς

Είμαστε νεκροί

Και είναι πιο πολλά τα "και"
Και ακόμα περισσότερα...

Θα μου κρατήσεις λίγη αγάπη για το τέλος;

Δ.Β

(την φωτογραφία την βρήκα στο ψαχτίρι και ευχαριστώ το δημιουργό της γι αυτή την πανέμορφη εικόνα!)

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Παρουσίαση του άλμπουμ μου με τους "Romeo was a Jerk"



Με μεγάλη μου χαρά παρουσιάζω τον πρώτο μας δίσκο ως "Romeo was a Jerk"!
Περιέχει δικά μου κομμάτια, μουσική και στίχους και κάποια μάλιστα παλαιότερα, τα δύο τελευταία για την ακρίβεια, τα οποία είχα γράψει το 2008.

Αλλά θα πω πρώτα δυο λόγια για την ιστορία:
Η κεντρική ιδέα είναι η αποδόμηση των κατεστημένων σχέσεων μεταξύ των δύο φύλλων. 
Έχουμε τον Ρόμεο και την Ιουλιέτα από το κλασσικό έργο του Σέξπιρ. Στην δική μας έκδοση όμως, η Ιουλιέτα δεν μένει δέσμια στο Πατριαρχικό κατεστημένο, αρνείται την υποταγή και την δειλία του Ρόμεο, τα πλούτη και στο τέλος το "σκάει" με έναν αλήτη, έναν πάνκι, αναζητώντας ένα αβέβαιο μα ελεύθερο και διασκεδαστικό, ανατρεπτικό μέλλον. Απλά γιατί ο Ρόμεο παραμένει υπόδουλος στις εντολές του πατέρα του και δεν έχει τα κότσια να επαναστατήσει.
Φτάνει λοιπόν πια, με το παραμύθι των παιδικών μας προτύπων, το οποίο προγραμματίζει γενιές και γενιές μέχρι σήμερα, στην κατεύθυνση της γυναικείας υποδούλωσης και της κυριλέ πορνείας. Δεν υπάρχουν πρίγκιπες και βασιλόπουλα να περιμένουν οι κόρες μας για να "σωθούνε". Οι δικές μας κόρες επαναστατούν στα κατεστημένα και οδεύουν προς την ανεξαρτησία και την απελευθέρωση.
Οι σχέσεις πρέπει να βασίζονται στην ειλικρίνεια και τη συντροφικότητα. Ο Έρωτας δε μπορεί να είναι αδίκημα, η ταμπού. Ο Έρωτας πρέπει να είναι ελεύθερος και αδέσποτος και ως πράξη θα πρέπει να τον δεχόμαστε σαν μία απλή βιολογική ανάγκη.


Έτσι λοιπόν, μέσα από αυτή την ιδέα, δημιουργήθηκε αυτό το πρότζεκτ, λίγο καιρό μετά αφού ήρθα στην Λειψία.
Στην αρχή έπαιζα ηλεκτρική κιθάρα, blues rock με τη μπάντα του Miguel Churs. Εκεί γνώρισα τον Κέβιν που παίζει μπάσο και τη Μαίρη που παίζει φυσαρμόνικα. Μετά από λίγο καιρό, ο Μιγκέλ αποφάσισε πως δεν θέλει να συνεχίσει να έχει μπάντα, λόγο ηλικίας και λόγο του ότι τα μουσικά πράγματα είχανε αλλάξει πάρα πολύ, από τότε που είχε πάει Αμερική και Μεξικό. Όταν γύρισε πίσω στη Γερμανία, μετά την πτώση του τοίχους, βρήκε έναν άλλο κόσμο. Δεν του αρέσει όμως πλέον το μουσικό κατεστημένο ως έχει και δε μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτό. (Για τις λεπτομέρειες και τις διαφορές των μουσικών κατεστημένων, από Σοβιετική Γερμανία μέχρι Αμερική και την σημερινή κατάσταση, θα αναφερθώ σε άλλο άρθρο, γιατί θέλει μεγάλη ανάλυση για να γίνουν κατανοητές).

 (Μαίρη στις φυσαρμόνικες)

Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί με τον Κέβιν και να δημιουργήσουμε μια μπάντα. Η Μαίρη δεν μπορούσε να διαθέσει πολύ χρόνο, λόγο υποχρεώσεων, οπότε και αποφασίσαμε να συμμετέχει σε κάποια κομμάτια και κονσέρτα. Και έτσι έγινε. Μετά από λίγο καιρό και έπειτα από δοκιμές, βρήκαμε και το ντράμερ που θα μπορούσε να παίξει με τα είδη μουσικής που δουλεύουμε και αυτός ήταν ο Κόμα.
Ξεκινήσαμε λοιπόν να δουλεύουμε τα τραγούδια μου όλοι μαζί και έτσι γεννήθηκαν οι Romeo was a Jerk.
Η ιδέα του ονόματος μου ήρθε από το τραγούδι του Emir Kusturica, το "Was Romeo Really a Jerk?", θέλοντας να δώσω την απάντηση: Ναι ήταν και πολύ μάλιστα, όπως είναι μαλάκας και ο κάθε Ρόμεο τελικά.

 (Κόμα στα τύμπανα)

Τα κακά νέα είναι ότι ο μπασίστας μας άφησε για ιατρικούς κυρίως λόγους υγείας, αυτή τη στιγμή ακριβώς που έπρεπε να ξεκινήσουμε περιοδεία για να προωθήσουμε το έργο μας. Μεγάλη σφαλιάρα αυτή! Τα καλά νέα είναι ότι βρήκαμε αντικαταστάτη, αλλά δεν θα μπορέσει να μας ακολουθήσει για πολύ, γιατί παίζει και σε άλλες μπάντες. Ψάχνουμε λοιπόν για μόνιμο μπασίστα για τη μπάντα και γενικότερα εγώ προσωπικά ψάχνω για μπασίστα φουλ τάιμ και για το δικό μου προσωπικό ελληνόφωνο πρότζεκτ.

Ο δίσκος κυκλοφορεί ηλεκτρονικά και μπορείτε να τον κατεβάσετε από εδώ: DOWNLOAD ROMEOS CD
Τον οποίο και πουλάμε, πρώτον γιατί μας κοστίζει και δεύτερον γιατί ζούμε από τη μουσική. Επίσης μπορείτε να το προμηθευτείτε και σε μορφή CD κασετίνα, μέσω ταχυδρομείου, επικοινωνώντας μαζί μου στο vladritsa@yahoo.com
Αν κάποιος δε μπορεί να διαθέσει χρήματα, επειδή απλά δεν έχει, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου και να του το μεταφέρω δωρεάν στην ψηφιακή του μορφή, μέσω του Wetransfer.
Για πιο "ειδικούς" λόγους, όπως ενίσχυση καταστάσεων και αλληλεγγύη, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου για να βρούμε τρόπο.

Το εξώφυλλο του δίσκου έχει ζωγραφίσει ο φίλος και συνεργάτης Γιώργος Μικάλεφ.
Τον σχεδιασμό και τις μακέτες τις έχω φτιάξει εγώ και την φωτογραφία την έχει τραβήξει η Νουράνι.

Η καθυστέρηση στις ταχυδρομικές παραγγελίες των CD, οφείλεται στο ότι τα κάνουμε όλα στην κυριολεξία μόνοι μας.


Στίχοι, μουσική, κιθάρες, φωνητικά, o Δρ Βλαδίμηρος
Στα τύμπανα ο Κόμα
Στο μπάσο ο Κέβιν
Στις φυσαρμόνικες η Μαίρη

Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο home studio του Olaf Schuller με μίσθωση, υπό την προσωπική του επιμέλεια.

Το Mastering το κάναμε μόνοι μας.
Για τη συσκευασία συνεργαστήκαμε διαδικτυακά με εταιρία στο Ανόβερο.


Ευχαριστούμε για την ηθική και υλική σας συμπαράσταση!

Καλή σας ακρόαση.



...